با چشم هایت بگو
Speak with your eyes.
The wind carries away your voice
and all things.
The sea is stormy.
The continents of the world
have gone swimming
with suicide belts.
The wind won't return everything.
For a few minutes
we drown our senses
with ninety-part TV series
and rub our hearts
with rejuvenating creams,
with wheat germ creams.
Bring your lips near
and pour your voice
into my mouth.
با چشم هایت بگو
صدایت را باد می برد
و همه چیز را
دریا طوفانی ست
و قاره های جهان
باکمربندهای انتحاری شان رفته اند شنا.
باد همه چیز را پس نمی آورد
و ما فقط چند دقیقه
حواسمان را بی حس میکنیم
با سریال های نود قسمتی
و قلبمان را مالش می دهیم
باکرم های جوانکننده
باکرم های جوانه یگندم.
دهانت را نزدیک تر بیار
و صدایت را
در دهانم بریز.